İtiraf Şiiri - Tacettin Karagöz

İTİRAF

Uslanmayan gönlüme ne söyleyeyim
Her şeye tövbe eder oldun
Durmazsın sözünde
Ağaçkakan oldun gönlüme
Olur, olmaz sohbetlerde bulundun
Gâh oturdun içime yetmişi aşkın bir ihtiyar
Gâh diriliverdin on dördünde delikanlı
Ne ihtiyar olup kıymet bıraktın
Ne delikanlı gibi sevmeyi başardın
Bunun için midir kimsenin sana akıllı demeyişi
Böyle başıboş oluşun benden midir bilmem
Çağlayan ırmaklar gibi
Kaçık bakışların manası
Doğan yeni günün anlamının sebebi
Hep senmişsin, bunu çok sonraları
Anlayacaktım.
Hâlbuki
Son müzikalin en son perdesisin
En son savrulan sonbahar yaprağı
Daha kaç kez yenilenecek bu sahne
Ve kaç izleyicin olacak kim bilir,
Kaçıncı rolündür bu oynayışın
Ve kaçıncı karakterdir çizdiğin
Yetmez mi artık kendini bu kadar aldatman
Özünden kaçanların en son kurbanı
Sen ol ve feda et kendini
Varsın kurtulsun insanlık...
Işık alsın yeni nesiller senden
Yaşamı iki türlü benimse
Birini bu dünya için, diğeriniyse
İlalebet.
Seni sen eden bu olacak elbet
Ve söz ver kendine, onurluca
Yazma oynayacağın tiyatronun senaryosunu
Ve rol yapma,
Cesur ol, çık dünya tiyatrosunun
Hayat sahnesine, emin bir şekilde
Özür dile seni usanmadan
Yıllarca alkışlayanlardan
Aldattım de, kendimi de sizleri de
Ben hep genç değildim
Ve hep mutluluk değil benim hayatım
İhtiyarlıkta var bu işin içinde
Acıda çektim, üzüldüm, kahroldum
Tok göründüm hep, hâlbuki çok aç kaldım.
Karamsarlıktan uzak, gerçek vaad ettim hep
Zayıftım hâlbuki karıncadan dahi
Korktuğum oldu de
Çok güçlü, sorun çözücü oldum
Hâlbuki en ufak sorunuma yenildim bazen
Ve bunları demek için son
Fırsat… Deli gönül…