Itır Şiiri - Erol Dal

Eski defterler götürür beni
Bir de anason.
Yazılan şiirler yitirmiş esansını
Öylece durur.
Anason koklar gece aniden,
Odanın ahengi değişir
Koklayan da olur, içen de!
Anason esanstır.
Yüze göze sürülmeyen.
Yazılır kağıtlar, tükenir kalemler
Anason biter.
Anam çağırır beni.
Oda da, kalan esans kokusuna,
Bir korku düşer tepeden.
Şair sözün de durmayan vefasız keçi olur.
Her şiirin sonunda bağırır içinden.
Ana! ! !
Son…
Ana, Son
Anasonnnnnnnnnnnnnnnnnnnn.