Mevsimlerim açmaz oldu
Itır Şahi bile soldu
İman kadar gerçek ama
Itır Şahi gelmez oldu
Kapım daim açık ona
Mor ışığı al koynuna
Itır Şahi gelmez bana
Resimlerim elde kaldı
Pencereme rüzgar vurdu
Harflerimi hep götürdü
Şiirleri geldi bana
Itır Şahi yolda kaldı
Sevdam büyüdü geceyle
Gönlümdeki bilmeceyle
Itır Şahi gelse bile
Sevdamı sular götürdü.
Zaman dediğin kördüğüm
Damarımda seni gördüm
Itır Şahi yaktın beni
Vuslatı görmeden öldüm
Şiirlerin pınarında
Itır Şahi hep yanımda
Ateşlerin arasında
Itır Şahi seni gördüm
Gülümsedim kırılmadım
Yalnızlığa darılmadan
Herkes Leyla’sını buldu
Itır Şahi sensiz kaldım
Kaf Dağını aştım bile
Hep seni bulma hissiyle
Kenetlendim ben menzile
Itır Şahi sen yok oldun
Ben seni bulmak istedim
Çöllerde kalmak istedim
Başlangıçlar sensiz oldu
Yollarda ölmek istedim.
Kayıt Tarihi : 9.1.2004 20:15:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Suna Doğanay
TÜM YORUMLAR (3)