İtina ile Boş Verilir Şiiri - Adem Bayar

Ne demiştik?
‘Sonsuza dek ayrılmayacağız.
Bu aşkı ve birbirimizi ölümsüz kılacağız.’
Güzel demişiz…
De…
Bir şeyi unutmuşuz;
Ölümsüz aşk yok ki.
Fani bedenlerin geçici olarak birbirini tatmini var.
Onun da literatürdeki adı ve yeri ayrı.
Neyse, konuşmak faydasız gayrı.
Yeni tanıştığım bir arkadaşımın tavsiyesi üzerine
Boş vermek en iyisi aslında.
Aşkın bittiği yerde ve ayrılık faslında,
Her şeyin ne kadar boş olduğunun aslında
Ve ölümün tek hakikat olduğunun sırrına erilir.
Sır değildir bu halbuki.
Unutulur sadece zaman içinde.
Öyle ki,
Kabir ya da hasta ziyaretlerinde,
Cenazelerde akla gelir.

Bu, hem bir nefs-i tenkid,
Hem de bir başkaldırı ilanıdır….

Varsa aksi yönde bir iddia sahibi,
Zahmet olmazsa düşünsün biraz.
Aşk, tüm zamanların en beyaz
Yalanıdır.
Sanmam ki gelsin makul bir itiraz.
Aşkın hallerinden sual mi eden var?
Aranınca bulunmayan,
Bulununca kıymeti takdir olunmayan
Bir travma olduğu bilinir.
Kimi hazırlıksız yakalanır,
Kimi davet üzere aşka gelir.
Nadiren murada erilir,
Genellikle tövbe edilir.
Sonra eski tövbeler bozulur,
Eski defterler açılıp okunur,
Eksik kalan acılar aranıp bulunur,
Gözyaşı kotası doldurulur.
Derken daha büyük yeminler edilir.
Bu kısır döngü son nefese kadar da sürebilir.
Neyse, bazen herkesin iyiliği için boş vermek gerekebilir.
Yoksa dertten ömür, sözden kalem tükenir.

Bu bir tükenişin son demidir…
İtina ile boş verilir…