ne ellerimizin savrulması
uzak asyalı steplerden
yakın doğulu şarkılara doğru
ne de şiirin bir beylik dizgeye dönüşmesi
yalnızlığın etrafına duvar kılamaz artık
aşkın en lütufkar kırmızısını
ben bir gece aydan doğdum
bir gece ay benden doğdu
ödeştik
karanfile hiç yüz vermedik
o şanlı mesai sırasında
ki yüzümüzün güzünde
eğriydi boynu gecenin
m.M..
Münzevî MuhayyelâtKayıt Tarihi : 12.11.2010 05:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!