İtidal Şiiri - Volkan Aslan

Yetmedi mi dedikçe yetmezmiş acım.
Ne tahtım oldu ne makamım ne tacım.
Yol başındayken ağardı saçım.
Sırtımdan inmedi türlü yüküm.

Bitsin diye bin kapıya dayandım.
Koynumda binlerce yılan sayandım.
Sizden önce kendime kıyandım.
Doğduğum gün verilmiş hüküm.

Her yol hak oldu ya size.
Kahpelik hak oldu ya size .
Kardeşim canım dostum diye.
Kastınız banaymış bütün.

Benim mahkemem yüce divanda.
Mahşer sanmayın, dava dünyada.
Korkunuzdan yatamadığınız rüyada.
Her gece kinimi görün.

Düşmana bile hainlik yapmadım.
Yarattığınız heykellere putlara tapmadım.
Kan kustum hikayeler satmadım.
Şerefin önünde diz çökün.

Döner bu devran dönecek zaman.
Aklayacak bir gün kara yazı yazan.
Oturduğu yerden oyunlar bozan.
Susturacak sizi bir gün..

Dünyanın maddesinden geçmişim.
Bilmediğiniz dikenli yollar seçmişim.
Ölüm şerbetinden taş tas içmişim.
Sevdiğiniz alem bana sürgün.

Yüreğiniz bir bozuk para emsali.
Satın alamazsınız adamlık timsali.
Aslandan kurban olmaz misali.
Korktuğunuz yollar bana bir düğün.

Görün hey efendiler görün.
Sorun beyefendiler sorun.
Hatırınızı heybenize koyun.
Taçsız makamsız mevkisiz dünüm..

Ne fırıldak oldum sizler gibi.
Ne hurafe sattım soysuzlar gibi.
Yılana sarılan şerefsizler gibi.
Olmadı olmayacak benim sonum.