İtidâl... Şiiri - Engin Çakar

"Kimseyi vazgeçilmez kılmayın hayatınızda, çünki ölüm var, ayrılık var, özlem var, ee var da var işte, kısacası bu dünya, biraz dar işte..Kimsesiz yapamam demeyin, yaparsınız..Unutmayın hayatınızda neyi daha çok severseniz, isterseniz, arzularsanız, bilin ki odur, sizin imtihânınız...

Kaderine sitem edenler, kaderine isyan etmeyi bırakıp kendine kızsın.Çünkü imtihanımızı dahi biz belirliyoruz birçok zaman...

Allâh veriyor elbette belayı, şerde ondan, hayır da.Amenna ve saddagna, iman ettik ve doğruladık..Fakat 'Kula bela gelmez; Hakk yazmadıkça, Hakk bela yazmaz; kul azmadıkça..Ne güzel demiş değil mi, Hakk aşığı Mevlânâ...

Kimseyi Allâh'tan çok sevmeyin...

Gerçek manâda müslüman olmak istiyorsanız, ana, babanızı, tüm beşeri dahi Allâh yoluna davet eden, kutlu elçiden çok sevmeyin..

Ki; öyle buyurmadı mı, âlemlere rahmet Resûlü zîşân; “Sizden biriniz beni annesinden-babasından, çoluk-çocuğundan ve bütün insanlardan daha çok sevmedikçe gerçek manâda iman etmiş olamaz...”

Unutmayın kimi gözünüzde ölümsüz kılarsanız, o kişinin gözünde ölen ilk siz olursunuz...

Bu yüzden kimseyi vazgeçilmez kılmayın hayatınızda.Sevin ama, İtidâlli olun, orta yolu bulun, aşırı sevmeyin, ana babanızı, evladınızı, eşinizi, dostunuzu.Çünkü aşırı sevmek; sevgiyi bir süre sonra ölüme mahkum eder..

Sonra bir bakmışsınız; vazgeçemediğiniz şeyler sizden vazgeçmiş...

Vazgeçilmek istemiyorsanız, kimseyi vazgeçilmez yapmayın, çünkü insanoğlu nankördür..

Ki; nitekim, Hâlık olan yüce Yaratıcımız Zuhruf sûresi 15.ayetinde; 'Gerçekten de insanoğlu apaçık nankördür' demiyor mu? ..

İnsan öyle bir eşrefi mahlukattır ki, kendisine değer verdikçe nefsi duyguları kabarır, kendini birşey zanneder ve maalesef acı bir gerçek ki, kendisini değerli yapan kişiyi de değersizleştirir..."

Ve sözlerimi Mevlânâ hazretlerinin güzel nüktesiyle bitirmek istiyorum...

"Allâh der ki: 'Kimi benden çok seversen, onu senden alırım'.. Ve ekler: 'Onsuz yaşayamam deme, seni onsuzda yaşatırım...'

Ve mevsim geçer, gölge veren ağaçların dalları kurur, sabır taşar, canından saydığın yâr bile birgün el olur...

Aklın şaşar, dostun düşmana dönüşür, düşman kalkar dost olur, öyle garip bir dünya...
Olmaz dediğin ne varsa hepsi olur...
... Düşmem dersin düşersin, şaşmam dersin şaşarsın.

En garibide budur ya...
Öldüm der durur, yine de yaşarsın.."