'ithaflar........ ' Şiiri - Halil Oflaz 2

İliklerime kadar vuran bu yitik aşka,
önümü ilikliyorum artık.
Şuurdan şiir türemeseydi, sonbahar benzemezdi sana.

Meselâ, bir oda, gökkubbenin altında,
bir şey mi o da?
Yâr yüzüne nâzır bir dünya.

Şuurdan şiir türemeseydi, gökyüzü benzemezdi sana.
Seni gökyüzü kadar seviyorum, bitmeyen bakışlarla.
ancak dinmeyen kışlarım var.

Senden bana, derin bir şiirdir,
üzerine düşünürken, içine düştüğüm.
Sana benzeyen herşeyden tükendim.

Adınla ben, çok ağırdım,
yaprak gibi saçlarım, bu dökülen yastığa,
bu görünen, sonbahar sevgilim.

Sen, gülüşü güzel kadın,
şiirsi dizeler arası, bu güzelim ütopyada,
uçurtmamın gergin iplerinden çalınan,
bu gönül makamı, bu şiirsel melodiler aşkına.
Bir görsen, bir gül sen.

Adın, cebimde en uyuttuğum sır,
aklım ellerinde iken, cebimi en unuttuğum,
sen bahar sevgilim.

Sen, en erken, sevilmesi gereken,
çöl yağmuru yaşlarımda.
Gözlerin, derin bir içtir nazarımda,
hem yarasın göz çukurlarımda,
hem bebeklerine bir anne adâsı.

Şuurdan şiir türemeseydi,
içimi döksem, denizlere karışırdım,
haykırsam, gece çkerdi o, kana kana içtiğim ince belliye.

Bir cân var ceketimin içinde,
bir de cebinde cânân,
seni bende nereye koysam, yerimiz yadırgandı.

Ve sen, durduğun yerde haddince kalabalık,
ben, bu yerlebirim, sona yakın, sana uzak yerde.

viranebirdivane/