Ey Yâr!
Uzun süre oldu kapını çalmayalı.. Uzun zaman oldu affına sığınmayalı.. Ama biliyorsun ki sebebi yine kader, yine ulaşılması muhtemel engeller ve bedeller.. Bir labirente döndû aldığım her nefes ve ciğerlerimde tükettim kalbimin temizlediği her kan zerrelerini bir heves..... Küçûk bir çocuk ikendi nefesimi tuttuğum zaman kalbimin de duracağını düşündüğüm zamanlar... Ben hala o küçük Cihat. Hala bir sevdayı gördüğümde nefes nefese kalmam ve kalbim duracak gibi olması! Ya Rab! Şimdi uyuyorum gecelerine. Hayaller gönderdim kelimelere sığmayacak bir masalın son hecelerine... İyi gecelerine uyuyorum hayatin. İyi gecelerine. İyi geceler. Geceler....
Muhammet Cihat DöleşKayıt Tarihi : 23.4.2012 12:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Muhammet Cihat Döleş](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/04/23/ithafiyet-teorisi-6.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!