İthaf... Şiiri - Kader Bekmezci

...

Tam da 'güneş doğmayacak bir daha' niyetiyle küsmüşken sabahlara... Tam da, kırık dökük düşleri zamanın hesapsızlığına terk etmişken... Can kafesimiz daraldıkça daralmışken... Her zamankinden daha fazla çaresizken... Ve gidebilmenin her türlü ihtimali, kapımızı aralamışken...

Öyle bir geldiniz ki, hoş geldiniz...

İsyanın dipsizliğinde kaybolurken çığlıklarımız... En acıya tahammülden bitap düşmek üzereyken yüreğimiz ve zihnimiz... Dilimiz bir vedâ şarkısına teslim oluyorken neredeyse... En içten gülümsemeleri, en karanlığa savurmak üzereyken... Her saniyenin başında bir parça daha sökülüyorken yaşam sevincimiz...

Öyle bir geldiniz ki, hoş geldiniz...

Bir zamanlar düşlerimizi süsleyen masmavi gökyüzü, karanlık bir sükûta teslim olmaktayken... İç çekişlerimiz gecenin üzerine birer âh gibi yağmaktayken... Gecenin sessizliğinde, hüznün sonsuz özgürlüğünde kaybolmaktayken... Dün tamamen tükenmişken, bugün hızla sona eriyorken ve yarın adına neredeyse hiç umut yokken...

Öyle bir geldiniz ki, hoş geldiniz...

Hissizliğin pervasızlığına terk etmişken bütün duygularımızı... Umarsızlık diyarına yolculamak üzereyken gönlümüzü... Adımızın manasını dahi unutmuşken, yıkım öncesi kargaşada... Her defasında kirpiklerimizin ucunda kalmışken gözyaşlarımız... Belki de ağlamayı özlemişken en çok...

Öyle bir geldiniz ki, hoş geldiniz...

Yıldızlara tek tek taktığımız bütün isimleri unutmuşken... Sevdiğimiz çiçeklerden, beğendiğimiz şiirlerden dahi yüz çevirmişken... Rüyaların, kabuslara teslimiyetini neredeyse kabullenmişken... Üzerimize çöken insanfsızlığın girdabında yok olmak üzereyken şefkatimiz... Bilinmez bir yazgının avuçlarına bırakmışken viran ömrümüzü...

Öyle bir geldiniz ki, hoş geldiniz...

Oysa kaleme kelâm yüklemeyi özlemişiz... Oysa yürümeye hasretmişiz sevda kokan yollarında hayatın... Hesapsızca sevmeyi özlemişiz oysa... Sevdikçe hayallerimizi yeniden büyütmeyi... Belki de en çok bu yüzden;

İyi ki gelmişsiniz, hoş gelmişsiniz...

-Kader-