İt var yiğit var Şiiri - Osman Onuktav

Yiğit var deli dolu, namerdi ona katlar
Gözü pektir anlı ak, söz de söz öz de candır
İt var ısırmaz havlar, ya kudurur ya çatlar
Attığın taş peşinde koşup gittiği andır!

Yiğit var yalın kılıç, vurdun mu yarar dağı
Yarenler dergahın da, sohbetidir gül yağı
İt var söndürür ocak, korumaz bahçe, bağı
Biler azı dişini döktüğü her gün kan’dır!

Yiğit var arı gibi çiçeklerden bal söker
Muktedir yüreğiyle sevdiğine dil döker
İt var kaniş kırması, iki ayak dört çeker
Tak boynuna tasmayı yal dök önüne kandır!

Yiğit var yoldaş olur, dostuna verir güman
Her derde derman bulur, ummadığın bir zaman
İt var kuyruğu sallar, dilenir durur aman
Kemik döken her kasap, it sürüsüne handır!
Attığın taş peşinde koşup gittiği andır!

Kafkasi