İt Gibi Ölsem Şiiri - Gürcan Günay

Bir sokak köpeği gibi son bulsun hayatım
Ya bir çöplükte karnım içine çökmüş
Ya da bir otomobilin lastiklerinde
İt gibi yaşadığımı bir ben bileyim
Leşim defalarca çiğnensin
Yapışsın kızgın asfalta büsbütün
Kimsem olmadan yaşadım
Kimsesiz bir ölüm olsun sonu da
Ne bir kabrim ne bir mezar taşım
İstemem dualar okuyanım olmasın
Bir şehir çöplüğünde son bulsun
Şu iğrenç sefil yaşantım
Yaşadığımı öldüğümü bir ben bileyim...