İt Dalaşı Şiiri - Ahmet Ergin

Elimdeki degeneği
Bir it gördüm, attım gitti
Yoktu bu itin heneği
Kovdum, öne kattım gitti

Yerden taş aldım elime
Yürüdüm gittim yoluma
İt döndü, düştü dalıma
Daha da sert çattım gitti

İt hırslandıkça, hırslandı
Peşim sıra tırıslandı
Süründü, üstüm pislendi
Hoşt, pişt derken battım gitti

Çakal gördü havlamadı
Tavşan gördü avlamadı
Kurt izi sürdü durmadı
Tekmeledim ittim gitti

Olana bitene kurtta şaşırdı
Oyun ile iti dağdan aşırdı
Dedi; seni kim peşime düşürdü
Dağlarda yolunu kapattım gitti

İt baktı ki, kurdun şakası yoktur
Dedi; sana muhabbetim pek çoktur
Kurt baktı ki, it asılsız alçaktır
Der, seni çakalla bir tuttum gitti

İt başladı kurdu alttan almaya
Fırsat bulup, kurda anî dalmaya
Kurdun niyeti yok iti salmaya
Dedi; toprak başan koparttım gitti

İt sola, kurt sağa baktı
Kurt seslendi, kurtlar çıktı
Bozkurt, iti yere yıktı
İtin ömrü bitti gitti

Kıssadan hisse, azdan az
Kurt sabırlı, itler haylaz
Yağar kar, eserken poyraz
Kurt yolunu tuttu gitti