İşyerim Şiiri - Çetin Erdoğdu

İş yerim Yakacık'ta
Yakacık'ın orta yerinde
Öncesini bilenler Yakacık'ın
Ağaçlarını, yeşilliklerini bilirler
Şimdi beton bloklar yükseliyor
Yeşillikler yerinde.

Düşünüyorum da ne vardı belleklerde
Neyi hatırlatıyor Yakacık diye

Otuz üç yıl ara sonra
İlk sigortalı işe başladığımı
Asgari ücret olan ilk maaşımı aldığımı
Evrensel gazetesiyle ilk tanıştığımı
Ne çok sevmiş
Umut ekmiştim geleceğe
Öyle ya Can babanın dediği gibi

“Onu bir sıcak somun ekmek gibi'
Basıp bağrıma
Götürmüştüm evime

İş yerim Yakacık'ta
Yakacık'ın orta yerinde
Düşünüyorum da
Ne vardı belleklerde

Gazetemde okuduğum
Yakacık mektuplarını
Çaresiz, evsiz bir insanın
Hastaneden çıkmamak için
Nasılda doktora yalvardığını
Sokaklarda yağmurda kalmamak için
Ölümüne kendini arabanın altına attığını
Ve hazin sonunu hazırladığını

İş yerim Yakacık'ta
Yakacık'ın orta yerinde
düşünüyorum da neleri hatırlatıyor diye

En güzeli öğlen yemeğinde
Gül sokakta her gün gördüğüm
Siyah renkli arabanın plakası
Hatırlatıyor bana
Gazetemin yazarlarından
Sunay AKIN'ı

61 EP. vesaire vesaire

Sunay AKIN Trabzonlu
Emek Parti’li hem de
Adam gibi adam yani

Ve her gün öğlen vakti
Gül sokakta Sunay AKIN
Gül gibi gülüyor yüzüme
Sanki açlığımın saatidir

O saat ki
Açların tok
Emeğin özgürleştiği
Vaktidir.

10 Nisan 1996