İsyansız Çürümeyi Anlar mısın?

Bu sabah sancıların örselediği yürek
Dökülür bir hiçliğin kabına damla damla
Hasret zehrinde ümit denen dermanı ara
Yoğrul gönlüm efkârla dertle acıyla gamla
Anladım kurtuluştur senin için bu yara

Hüznün azabını al köşende sükûta dal
Sızılı gölgelerin dönüşün seyrederken
Kıvrılan köşelerin düştüğü sokaklara
Alıp başını yangın gönüllü yar giderken
Mansur’dan ilham alıp koy başını dara

Kuş öter vahalarda gölgelerden habersiz
Yıkılan dünyasında öfkesiz umutsuzdur
Bir tebessüm bir bakış ulaşmaz uzak yâre
Gördüğü her şey ruhsuz şuursuzdur mutsuzdur
Karanlık hasım olmuş özlenen kutlu nura

Ben olsan bir lahzacık o zaman anlarsın sen
Yolda azap duyarak yoldaşsız yürümeyi
Husumet duya duya gördüğü yalanlara
Kabuğunda kışlayıp isyansız çürümeyi
Gözü açık giderken özlediği diyara