Güneşimi kapattı, kara bulutlar
Sağanak yağmurlarla, başbaşayım,
Her şeyimi, kendim dahil, her şeyimi yitirdim
Umut gemim battı
Yüreğim un ufak şimdi, kum misali
İnsan, insanın efendisi olamazdı hani,
Bakıyorum çevreme, maskeli efendiler
Kendilerini bir şey zanneden, zavallılar
Bakın…! Ben kendimce tırmalıyorum dağları
Çekilin önümden, yıkmayın umutlarımı
Kalan kırıntıları, bütünleştirmeye çalışırken
Önüme geçip, daha da ezmeyin onları
Bu yaşıma kadar koyun olarak yaşadım
Aslan olup, kendi hayallerimi pençeme almak
Kimselere aldırmadan, yolumda ilerlemek
Ama ne mümkün, bunca sahtelikler varken
Bugün varlığınızla hava atıyorsunuz bana,
Bilmediğiniz tek şey; yarın varlığınız dönecektir pula…
Kayıt Tarihi : 22.7.2013 22:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!