İsyanlı Gece Şiiri - Alihan Tarhan

Düşlerim kalbime rest çekti bu gece.
Yıldızlar seyre daldı kendi iç savaşımı.
Gözümün feri gibi söndü yıldızlar.
Bir gecede aldım yetmiş yıllık yaşımı.
Diz çöktü önümde ela gözlü hırsızlar.
Ve yoluma baş koydu, yolu yitik yalnızlar.

Yolumdaki dikenler hep güllerden dökülmüş.
Ya mevsim sonbahar,
Ya da yarınlara saklıyor kendini gülden tarlalar.
Çatlamaya yemin etmiş bir küheylan gibi koşuyorum.
Eyeri hala sırtında, dizginleri sökülmüş,
Yılkı sürülerinden ayrılıyor yalnızlığım.

Yedi bölgenin havasını aynı anda soluyor ciğerlerim.
Geceleri üşüyen de benim Doğuda,
Sırılsıklam ıslanan da ben Karadeniz yaylasında.
Sonsuzluğa açılıyorum Akdeniz kıyılarından.
Ve Ege’nin adalarına yüzerek ulaşıyor bedenim.
Marmara’nın kasveti ve keşmekeşi üzerime sinmiş.
Ve güneyin doğusunda tarlalara, gözlerim hayat vermiş.

Aşkın misakı millisini parmak uçlarından saç diplerinece çiziyorum.
Ve ben her gece sokak sokak gözlerini geziyorum.
Öyle derin ve anlamlı bakıyorsun ki,
Mevla üçer çizik atmış gözlerinin altına,
Ve ne zaman ülkemin haritasına baksam,
Gözlerinde takılı kalıyor gözlerim.

Başkentin başkentisin.
Ve belki sen bile bunun farkında değilsin.
Baktığın ayna zor tutuyor kendini.
Ama bilmiyor ki, sen kırarken de güzelsin.
Güzelliğini görmeye, ak bulutlar eğilsin.

Denizlerce mürekkep hep uğruna tükendi,
Ormanlarca ağaç senin için can verdi.
Yazmaya tövbe etsem dile gelir kainat,
Ha bendeki bu sevgi ha sendeki bu inat.
Gün gelen de kırılacak iki rahmetten birisi,
Ya düşlerim kazanacak,
Ya da yüzülecek bedenimin derisi.
İçimde kalan sözlerimin gerisi,
Hesap günü günaha kefaretim olsun yar.