Parçalanmış bir gökyüzünün altında yaşadık
Bizim olmayan hayatlarda, bize ait izler bırakarak
Çocuk saflığında ki delidolu aşkları
Ve artık olması gerekenler olmuyor hayatlarımızda
Çığlıklarımıza yanıt verenler yok şimdi
Yaşam donuyor bir yerlerde
Çığlıklar sessiz, soluklar kesilmiş
Çocuklar gülmeye korkuyor, çiçekler açmaya
Bir denizköpüğü kadar az ömürlüydü mutluluklarımız
Ömrümüz yıldızlar gibi göz alıcı değildi belki
Ama umutlarımız evrene sığmazdı
İnanmak başarmanın yarısı deyip
Sımsıkı sarıldık umutlarımıza
Her düşüşte yeniden kalktık bıkmadan.
Ey inanç, onur, özgüven
Kalkın artık, parçalayın korku bulutlarını
Ve isyanlarım;
Yeniden yükseltin sesinizi
Güzellikler adına, insanlık adına
02/11/2001
Kayıt Tarihi : 15.7.2007 13:25:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
sayfamda
isyan 1
isyan 2
şiirlerimi okuyabilirsiniz
TÜM YORUMLAR (3)