İsyanlarım kendime Şiiri - Şeref Yıldırım

acılar dolu yaşam terazisinde
tartıyorum değerlerimi…
pişmanlıklarımın tükenmişliği
kuşatılmış kalelerin çaresizliği
sarmış bedenimi….

düşünüyorum keş kelerle dolu
değişmek yenilenmek istiyorum
ayrı karakter,ayrı kişiliklerde

keşke diyorum… keşke…
öğrenebilseydim avını pençelemeyi,
tadabilseydim hep ben diyebilmenin hazzını
yakalayabilseydim yüksek dağların mağrurluğunu
sindirebilseydim yılanların akreplerin zehrini
becerebilseydim Tiran’ların acımasızlığını

ve soruyorum..
salakçasına iyi niyetlimi olurdum o zaman

beynim tilki kurnazlığında,hesaplı
yüreğim riya ve sahtekarlık dolu
dilim kırıcı ve küstah,
kollarımda kandırılmış bin bir çiçek…

ve soruyorum
ben; ben olurmuydum o zaman

vurguncuların doyumsuzluğu,
ekmeğe kan doğrayan ellerin merhametsizliği,
vatan kurtaran entel gevezeliği,
şişme balonların kahredici iğrençliği,
aynalarda yansıyan sahte yüzlerin görüntüsü,

beni tarif edebilseydi eğer;
artık toplumun
saygın ve karizmatik kişiliği beni…
isyan eder miydim kendime….

25.02.2005