Umutlara açken
zamanı yitiren sevdalar,
“elaman!” der fermana derman.
Şaşkınlaşan
isyanlardaki öfke
sükutu kendi özünde arar
her an.
Saman alevi gibi söner sözler,
savrulan külleriyle kılık
değiştirir ayrılık.
Sökülemez
perçinlidir belleğe,
hatırası çan olur
çınlatır kulakları atılan çığlık.
Kopyalar
karanfil kızıllığını bulutlar
yarılmıştır gün.
Kaygılanmayın kır çiçekleri.
Umudun derinliklerinde tutunun toprağa,
umutsuzluğun öfkesinde büyüyün.
Yok etme yarışıdır bu
sevgiyle barışamayan nefretin.
Boşalt tüm yükünü
gönlümün fatihi ey gözyaşım:
Esme ikide bir sam yeli gibi,
nisan yağmuru ol, din.
Salim Çelebi
Kayıt Tarihi : 28.6.2010 08:53:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!