neyleyim yaşamak denilen acıyı
yokluğunda aldığım nefesin can veren nefes olmadığını
nasıl söyleyeyim sensizliğin derin bir girdap çıktığını
beyhude çırpınışlarımın günden güne beni bitirdiğini,batırdığını
ve sonsuzluk özlemiyle ölüme an be an yaklaştığımı
dünyada fani aşkın ahirette belki teselli olduğunu
isyanlarımı haykırışlarımı ve son çırpınışlarımı
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta