Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Eeee... Hayat bu... İnsanın isyankar olup olmaması elinde değil, onu isyankar eden yaşadığı koşulların içinde dilediği koşullar olmamasıdır. Kaçımızın istekleri oluyor şu dünyada... Adam severken, sevilirken dünyalar benim oldu sanıyor; yüzüstü terk edilnce acıların en acısı 'yalnızlığı' duyuyor. Dileyen sevsin, dileyen sevmesin... Tanrı beni birtek bana verdi, herkes bu gerçeği bilsin... Sevmek çok güzel, sevmeyeni sevmeye çalışmak ölümden beter. Seveceksin seni seveni, duyacaksın acısıyla eline batan dikeni...
Beğeni ile okuduğum duygu yüklü çalışmanızı tebrik ediyorum sevgili abim..
Kaleminiz, yüreğiniz daim olsun dileklerimle..
Saygı ve Selamlarımla..
Güzeldi Yusuf bey,
duygunun, dizelere güçlü yansıtıldığı bir şiirdi.
Gönülden kutlarım,
sevgimle, saygımla,
Ünal Beşkese
Bir umut ışığı buraksaydın gözlerime
Bir ihtimal olsaydı seveceğine dair
Aşkıma karşılık alabilseydim
Senin ile olabilseydim
Karşılaştığımıza lanetler okumazdım /Sonu hüsranla biten,umutsuz bir askin, insanin yüregini nasil yaktigini,seven bir kalbin onca zaman gecmesine ragmen o sararip solmus,küllenmis askin hatiralarini nasil sahiplendigini,serzenislerine yüreginin sesinide ekleyip anlatan,okumasi hos,güzel bir siir cikmis ortaya,tebriklerimi sunuyor,esenlikler diliyorum.
Yüreğin isyanını çok güzel anlatmışsınız şiirinizde tebrik ederim..yüreğinize kaleminize sağlık...
Değerli müdürüm.
Aşkın bir oyunu bu.Bazen ağlatır. Bazen yakar yandırır,hatta isyan ettirir.Vefasız birisine olan aşkı çok güzel yansıtmışsınız Tebrik ediyorum.SELAM VE MUHABBETLERİMLE
Sevmeyi seninle öğrendim
Sen aşıladın sevdayı
Seninle tanıdım dünyayı
seninle anladım var olmayı
Sen yanımda olsaydın
umurumda olmazdı Dünya
Aldırmazdım olumsuzluklara
hayat hep güzel olurdu benim için
Üzülmezdim
Seninle olmayı ------ Her ne olursa olsun sevgi gücünün önüne geçilemez hocam , kutları saygılar sunarum .
sen yanımda olsan isyankar olmazdım diyen güzel yüreği kutluyorum. sanırım şiire doku veren canlılık katan yaşanmışlıklar dır tebrikler tam puan ile selamlıyorum siz değerli şair dostumu.+
Bir umut ışığı buraksaydın gözlerime
Bir ihtimal olsaydı seveceğine dair
Aşkıma karşılık alabilseydim
Senin ile olabilseydim
Karşılaştığımıza lanetler okumazdım
Yalnızlıklara haykırmazdım
Karşı gelmezdim hayata
İsyankar olmazdım
______________ Bazen çaresiz kalır insan tıpkı şiirdeki gibi isyan eder ,ederken bile bir umut yükler yüreğine yine de belki belki der...
Yürek sesiniz daim olsun ondan kaleminize dökülsün ... Kutluyorum hocam güzel bir şiirdi okuduğum + Saygılarımla
sevdaya düştümü yürek neler diliyor ama sevebilme ihtimalini bile mum ile arıyor işte
bundan daha güzel sesleniş olurmu anlayana ya da anlamayana
daha çok şeyim var söylenecek ama bu mısralar karşısında sukuttayım ne derler çeken bilir
saygılar hocam
Bu şiir ile ilgili 26 tane yorum bulunmakta