İsyanın sessizliği Şiiri - İbrahim İşçioğlu

Canımı acıtanlar en sevdiklerimdi 

Toprağa verdiklerim ciğerparemdi 

Yürek mezarlığımdakiler affettiklerimdi 

Zamana gömdüklerim sildiklerimdi 

Bana sabrı öğretti yakın olanlar 

Birer parça koparıp benden uzaklaşanlar

Emeğime,umuduma kurşun sıkanlar 

Öyle bir çizgi çektim sanırsın var olmadılar 

Ateşlere yandım ses çıkarmadım 

Bin acıyı bir tebessümle sakladım 

Haine,soysuza yoldaş olmadım 

Dönen döndü ben yolumdan caymadım

Heybemde  iyilikler taşıdım 

Hep mazlumu garibi kolladım

Zengin sofrasına meze olmadım 

Düşene bir tekme de ben vurmadım 

Bilirim doğruluk geçmez bu alemde 

Yalancılar tutulur hep el üstünde 

Dürüstlük sadece kalmış dillerde 

Sorulur hesabı diğer alemde