İsyanımın Sukunluğuyla Gidiyorum

Gunahsiz değilim artik.. Yaktığım canların acısınıda yaşıyorum içimde... Hadi anne, elimi tut ve götür beni bu karanlığın içinden... Yazdıkça hüzün düşen kalemimin susmayacağını biliyorum... Susmaya çalışıyorum, sustukça siz susmuyorsunuz... Bırakın bir sonra ki adımda uçurum kenarına getireyim ürkek çocukluğumu... Ben hiç mutlu olmadım ki, size en güzel anılarımı anlatayım... Dudağımda bilmediğim bir şarkıyla kendimi avutmaktan başka bir şey yapamıyorum... Bir gün gelecek... Ama kim... Yine yeni bir gün... Mevsimi ne kadar bahar olsada... Üşüyorum... Hani diyorum ki, hiç bilmediğim uzak bir kente gitsim... Kimseyi tanımasam orada, seni sizi ya da hepinizi... Ben her gece gittiğim uzak kentlerden gözlerimi açtığımda geri dönüyorum... Bir kez olsun gözlerim hiç açılmasa, orada kalsam, sizin bilmediğiniz o soğuk kentin karanlığında... Yine gidiyorum... isyanımın sukunluğuyla gidiyorum Ve, En sevda halimle.