İsyanım Nisyanımdan Değil Hicranımdandır

İsyanım sana ve mahlukatına değil
İsyanım Hicranımdandır
Canım yandı yokluğundan
Nisyanımdandır

hep hırçın ve kızgınlığım
sana vasıl olamamaktandır

öyle teşneyimki sana
sensizlik mahvı perişanımdır

sevgi ve muhabbet ikliminde derdest olmak isterken
firak aleminde bölünmeye isyanım
güller bahçesinde derilmek ehli dil ile
kızgın çölde merhametsizce serilmekten isyanım

sevgimden yokluğuna isyanım
Firakınle yananlardanım
nasıl düzgün durayım ben bu alemde
bu aleme hicran ile vasıl olanlardanım

Zatını birlemişim girmişim ben tevhide
Zatından ayrı kalınca vuslat aşkıyla çırpınanlardanım

deme bu niyazi neden böyledir
sevdiğine ayrı düştüğünden böyledir

O da gülümserdi her zaman bade
ağlamak düştü nasibine
yoksa Canan için aşk yazmazdı

Ya Rab hırçınlığım geçer
aşkımın gurbeti bittiğinde
Bozbulanık sular durulduğunda
Sana vasıl olduğumda
Huzuruna kabul edildiğimde

O ana kadar mazur görsünler bu ademi