Isyanim Kendime Şiiri - Nihat Yasul

Isyanim kaderime degil benim kendime
Kimbilir belkide simdiki halime
Yada dogdugum o güne
Ama bilmiyorumki niye
Isyanim var benim tanidigim herkese.

Isyanim yaradanima degil,benim kendime
ALLAHim her seyi yaratmis vermis bana
Eger nankör olup kullanamadimsa kimene
Iste isyanim yalancilara,kahpelere,serefsizlere
Herkes dürüstse ben ückagitci isem isyanim kendime.

Benim hic tarayabilecegim sacim olmadi biliyormusunuz
Söyle aynanin karsisina gecip özenebilecegim vucudum olmadi
Yada yolda yürüken bana bakan gülen kadinda yok
El ele tutusup saatlerce gezebilecegim sevgilim nerde hani
Isyanim bana yol göstermeyip hep önümü kesenlere.

Ben hic icimde digerleri gibi firtinalar koparamadim.
Hep ufak denizlerde yüzdüm okyanuslara acilamadim.
Her gördügüm gemiden yardim dilemedim el sallamadim
Korkmadim yilmadim binlerce köpekbaligi gördüm kacmadim
Isyanim milleti kandiranlara degil benim kendime.

Sevdim deger verdim kiymetimi bildiremedim
Bir tabak makarnaya saatlerce midemi esir ettim
Sesini duyabilmek icin saatlerce telefonunu bekledim
Sucum neydi anlayamadim ben sadece sana deger verdim
Isaynim beni sevmeyene degil sadece kendime.

Siirler yaziyorlardi,sarkilar söylüyorlardi kiskandim
Bende yapmak istiyordum cok ugrastim basaramadim
Iki kelime tatli söze bile duygulandim günlerce kandirildim
Sevdim onu inan hic ama hic aldatmadim
Simdi isyanim sevenlere degil sadece kendime.

SEVENLER MUTLU OLSUN BIZIM ISYANIMIZ KENDIMIZE.