İsyana Sayma Şiiri - İhsan Bozkuş

Mat olmuş bir şahın kırılganlığı
tutsak hüzünlerimin satır aralığında
Çocukların korkulu bakışları arasında
dünyada ölümlü oyunlar popüler
Düş kurmayı unutan çocukların
gülüşlerinde siyah lekeler
Faili biziz,meçhule saysak da kendimizi
Çıldırmamaya gayret edilen nöbetlerde
ruhlarımız kendi iç yangınında kavrulur
Herkesin ortakça mırıldandığı huzur
Çarmıhlara gerdirilen yüreklerin
sancısıyla kırbaçlanmakta

Haykırışlarımız susmuşluğumuzun koynunda
Bu susuş çiğ düşürmedi mi yüreklerimize
Toprağın genç canlarla çoğalmasının nedeni değilmi
Ey Azrail!
bunu isyana sayma ne olur
Bir annenin evlada ağıt yakması
ağırıma gidiyor işte
Gül kokulu tenlerde barut izleri
Çocukların kan dolu çukurlarda
kağıttan gemiler yüzdürmesi
ruhumu donduruyor işte
Soyuna,yedi ceddine küfürlerimiz
aynalardan dönüp suratlarımıza çarpıyor
Utanmaya maske aramaya gerek yok
Utanmayı beceremeyen yüzlerimiz yetmez mi
Ey Azrail!
Bunu isyana sayma ne olur
Hani diyorum…
Yüzlerin çizgiye büründüğü,aynalara küsüldüğü demlere
ertelesen ölümleri
kefaleti vermezsen birilerine,barutsuz olsa
kanserden olsa,hatta nedensiz bir uyanmayış olsa
Susuşlar zılgıtlar ile şahlansa
Mendiller halaylarda sallanıp
sarılacak yara bulamazsa
Yeryüzünde daha çok çiçek olmaz mı
keşfedilemeyen renk tonları ile
Hani diyorum;
Dicle ile Fırat’a nikah kıyılsa
Mezopotamya adlı çocuklar doğsa
Filistinli çocuklar güller fırlatsa
Anadolu gelinlik,Zenciler hemşehri olsa
Müzisyenler Bağdat’tan olsa
Şapka çıkartmaz mısın sende
Ey Azrail!
Bunu isyana sayma ne olur
Her fidana bir şans daha versen olmaz mı?
Veyahut es geçip görmezden gelsen……….