İsyana Kutsadığım Çocukların Yanağımdaki ...

İftira edilmiş bir kalabalıktır cebimde küflenen
ve bir erkeğin söz geçmeyen yanıdır kadınları
bir gelinin intiharla kutsanmış düğünüdür
sessizliğime boğulan beklenen yolcu ve evin ilk saatleri

Tenhalığa kaçtığım kadar çekiyor beni kalabalıklar
her an kandırılmış gibi şehre insan
hepsi bir yüz ve sonrası dişlediğim bir kaç kelime

Soru sormanın kutsallığı verilen cevabın cesareti olmalıydın
susuyorsam bir düşü sayıklıyor olsun karşıladığın tren
beklediğin gelmiş demektir

Şehrin en mahrem mezarlığıdır
sokağına açılmayan pencere tahayyülü
şarap dolu bir türkü taşarken
kaldırımlarda unuttuğum yanağımdan
bilmem kaç teli sakalımın tarağında eksikliği

Kimse dudağını dişleyip caddenin bir köşesinde
kafasını hep duvarlarda sayıklayan bir hayal gibi
sen hep aynalardan kaçan mütebessim

Belki de şarkıların nakaratıdır
yersiz bir melankoliyi kulağında tabulaştıran
belki soğuğun iliklerine kadar beni üşümesidir
ki körolası bir fahişeydi gece
soğuk ve fahişe
öyleyse bu türküyü söylemek bana düşer
vuslat ve hicran arası bir yoldayım
duruyorum yalnız ve bir o kadar kalabalık
ne haldeyim biliyorum
biraz peltek biraz da geçmiş zaman

Kapılarını aç
ey pıhtılaşmış saçlarımı eğen rüzgar
kırmızı duman
ateşine bağışladığım kül
sözün ve sükutun efendisi

Kapılarını aç
ey karanlığın dağınık tanrıçası
yine öp beni dudağımdan
muhal bir sevgilinin mümkün olması gibi karşıla beni
ve anlat gözlerimin duvarlarındaki
kandil ışıklı gecelerini...

(Mart 2000 Konya)