İsyana Gem Vurmak Şiiri - Ramazan Özütürk

Yaşam yolunda gam aldı başını yürüdü
Aşk sarayında ne sen vardın, ne başkası..
Ah…çaresizlik, derinlikleri bürüdü
İşte kahrolmanın içimdeki şakası..

Yine keskinlendi isyanımın pençesi…

Yılgınlıklar içinde küflenmiş yüreğim
Masmavi geceler sürgün yaşar hayatı..
Yokluk ile varlığın tam ortasındayım
Dört mevsim kabarır içimde, olur katı..

Buz dağına döner isyanımın baharı…

Özgür ellerini arıyorum ellerimle
Kum deşmekten çatlamış tırnaklarım
Baygın duygular yoktan dolanır beynimde
Fitil, fitil patlamaya hazır damarım…

Yine can çekişir isyanımın gelişi…

Zamanı atmak nafile, koy-gitsin tepene
Işıklar sönmesin, garip gölgeler içinde..
Ak bulutlu gök yüzü çökerse üstüne
Tam bilinmez hile karışmıştır yüreğine…

Bilinmez denklemler isyanımın dönüşü…

Ne nisan yağmurları, ne de kışların karı
Görünen doğa portresi mi, yoksa illizyon
Ne zaman nereye kadar gelişimin kârı
Pusulam bozulmuş, göstermiyor hiçbir yön..

İşte kayboluşlar isyanımın kendisi…

Prangalar çözüm değil yok-oluşuma
İçim dışıma hasret, özgürlüğe bedenim..
Kefile ne gerek, özüm senettir sözüme
Bir çırpıda çözülür hayat denklemlerim..
Dizlerimin üstünde iki yana dönüşüme
Göz bebeklerime bakışı yasaklarım..

Bilinmez zulümler isyanımın ateşi…

İnanmak ile belirsizlik arasında
Dönüp, dolaşıyorum zamandan habersiz
Yakışlar alev, alev can evimin içinde
Uçuruma yolcuyum doğuştan kadersiz
Boğazıma ateş halkası takılmış da
Hesabı verecek nazik ruhum çaresiz..

Bi-gücün varlığı isyanımın eseri…

Yasaklar gamların olacaksa eseri
Özgürce yaşamak isyanımın sebebi..

Aşkta seni aramak, seni yaşamak gibi
Dünyaya nam salmak, yoksa eğer zararı
Uyan uykulardan isyanımın bitişi..

Zamanı geldi baharı yakalamanın
Hiç bitmeyen isyanlara gem vurmanın…