Isyan ve İnsan Şiiri - Dilek Hokkaömeroğlu

Yalnızlığın kalabalık sokaklarında ağır aksak geçiyor ömür dedikleri teselli.Gece uğurlamakta yine tan yerine yakın zamanı, pişmanlık yıldızların gözlerinde güne sitemkar bir tavır takınmış suskun.
Sevgi perçem düşürdü yüzüne yine yalanlarla bezenmiş kendi dünyasına bakmakla görmek farkı sancılı..
Sahipsiz bir mezar buldum taşında isim zar zor okunuyor''KİMSE/SİZ'' kimse ve siz biz sahi hep böyle mi yaşadık! ? .Yuvasız evsiz yurtsuz isimsiz...
Ne çok sahiplendik böyle hayatı gerçeğinden uzak.Ne çok sevdik ayrılığın ölümden beter vuruşlarında hep kaybederken..Gülmeyi unutmadık acılar otağında yapayalnız kalmışken, uğurlarken bizden gidenleri bir tek gözyaşı dökmeden kalanlardan daha çoktuk..
Yara,yaralar,yaralananlar sancı yüreğinde barındıranlar gece sarıyor yaralarını ya da kanatıyor durmadan..
Ne tuhaf bir gün dünden kalma sancılar da..Bunca telaşın çırpınışın karmaşanın sebebi ne? ..İnsan yürürken neden hep arkasına bakar? .Endişeli çıkılan evden neden hep geri dönülür unutulmuşluk ağrısı kemirirken beynini? ..
Etrafını süzüyor gölgeler adım adım karanlığa inat ışığa yol alıyor..
Anlamsız koşuşturmaca anlamsız hırslar anlamsız çekişmeler insanlığını yitirirken insanlık..!
Aslında yaşama değer arzularımızın bize verdiği haz için savaşımız hırsımıza kurban dostluklarımız,vicdanımıza yenik iyiliklerimiz,kinimiz,öfkemize haset ayrılıklarımız ne çok yanılgı..

Bir yarışın içinde buluyoruz bazen kendimizi kendi düzenimize bile yabancı..Aslında hep umut dolu yarınlarımız uykuya muhtaçken yorganımız yastığımız bir de olsa koyacak başımız!
Merhabalar ne kadar yabancı artık bize ne çok mecburi laf olsun diye...Kabül edin değiştik İNSAN'ız..!
Çocukluğumuza hasret işte en çok dilenen dileyen biz..
Bazen sevinçlerimiz,deniz olur düşlerimiz de heyecanla kalkarız ayağa yarın çok güzel olacak ve tebessüm ederek yarına gebe sabahlarımız da çırpınırız boşu boşuna..
Özlemlerle yaşar hasretler de ağlar kavuşmalarda mutlu olur üzüntülerimiz de sabır çekeriz ''hayat devam ediyor '' der geçeriz niye ki! ? .
Ölümün soğuk koynuna aldığı vazgeçilmez sandığımız ama nedense hep unuttuklarımız..
Başarılarımızı başarı sayamadan daha fazla nelerin başarı sayıldığını başkalarının belirttiği bir yaşamdan ne isteriz ki? ..Kime göre neye göre?
Neden? Niçin? biriktirerek ölüp ölüp diriliriz..
Sevmekten başka derdi olmayan insanlarız aslında sevgiye arsız kendimize suskun başkalarına muhtaç yaşarız..
Bilmiyorum o kadar soru içinde cevapsız kalan sorular..Geçen yıllar içinde anlamsızlaşan hayat.Sevdiklerimizle var olma savaşında anlamayanlar ve anlatamadıklarımız..
Toprak kokusuna hasret yağmurdur aslında o yüzden düşürür damlalarını toprağa belki de gözyaşıdır yağmur'un gözlerine bakmak gerek..!
Hiç birşey tesadüf değildir ben buna inanırım bunu söylerim..
Hayat harcanması gereken bir para gibi gelir bazen bana bunca anlamsız ve sorularda..
Dualarımın en koyu rengine sığınırım hep sabır şükür dua ile