İsyan Sesim İnsan Sesim

isyan sesim insan sesim

kuşlarda erken göçer orda
savruktur kanatları...
ora insanın yüzüdür biraz
bozguna uğramış ıslıkları...
ıssızlıkları bundandır yollarda
o kuşlarca kanatlanan yiten...
ben sırf bu yüzden,
türkülerimi önce ıslıklarda,
çığlığa dokurum...
demliğimdir çığlığım...
sonra sesimde,
buğulanır gözleri türkülerimin
inciniktir,dokunaklıdır ora insanca...
bağlamam da öyle,
bir türkü tamamlanmaz elimde notalara
eksik ve boynu kırıktır, bozuktur düzeni..
dizime sapsarı yaslaması göğsünü,
ora insani yasındadır...
göğsü ses gömüsüdür,ağıtı baş taşı olan...
leylekler, üç yumurta yapar, bitimsiz türküleri eşliğinde
ama mutlak birini yuvadan atar...
ağrılarınız ağıdım, yasınız ortağımdır, der sanki
iki yavrusuna, göç için kanat düzerken...
tarlalarda rençperdir....
parasız korucudur,başakları kurtarır asalaklardan...
gürbüz gülsünler diye köylüye
o zamn upuzun türküleri ağızlarında ballanır,
kanatlar göç yollarında halayca sallanır...
köylüm yine gölgesiyle kalır,
gölgesiz upuzun bir kışa,
aşkları ayaza,
yüzleri soluk beyaza kesen
kara kışa...
çünkü unutmuş sevişmeyi,
bir göz ev damında...
en az beş çocukla, bitişik nizam
yataklarda yatmaktan...
apış aralarını, bir tek dağların kuytuluğunda
telaşlarda kullanmaktan...
oda oğullamaya, arıca çoğalmaya...
toprak kömek ister, toprağı kömek işler
kavga arka...
karnı tekmelenen boşuna çığlıklamaz,
ah arkam ah sırtım, diye..
toprak kömek işler
el ister işlemeye,
döl ister gebeleşmeye,
aşk ister kendini vermeye
ürünce aç boğazlara...
kavga arkalık ister
tüfekler atılmaya
(konuşma sırası tüfek ağzında bu durumlarda)
dağlarda çatılmaya,
avda avına,
halayda dostuna,
çatışmada düşmanına,
el ister patlamaya (konuşmaya)
bir elin nesi varki ?
tüfenk iki el ister
çifte çubuk,
yeleğe kamçı,
sazla mızrap,
tahtayla merendi,
orakla sap,
tırpanla elcek,
iki el ister...
eğilip dereye su içmek...
dostu bağrına basmak,
düşmana korku salmak...
zerişanı xorumlamak...
derizi öküze örkenlemek
hayatın yüreğini topraktan sökmeye,
suyu küreklemeye,
iki kol istediğince...
sahipsizde olsa mezarda öyle,
su toprakta can verende
can verdi toprak suda...
sesim isyanda sinandı,
yetmedi gücü doğaya,
kendi içinde kırılıp kaldı...
oysa köyümün ıslıkları,
yalnızlıkla tırpanlandı...
o uzak göğün altında,
kıyam katliyam vardı...
hayat önünde
orda insanlar
tarla kuşları kadardı...