İsyan Perdemi İndirdim... Firar Eddiyor ...

Çok zaman sonra yeniden başladım yaşamaya... Sesi soluğu kesilmiş aşk inancımın elinden tutup, acıların üzerine toprak attım... Kirpiklerimde ıslanan düşlerim, yerini gülüşlere bıraktı... Ayrılığı, acıyı, hüznü büyütmeye alışmış yüreğim şimdilerde çıplak sevinçlere gebe...

Yalnızlığımı da özlemiyorum artık... Bana bu huzuru yaşatan duyguların babasına sarılıyorum her gece... Kaçırıp getiriyorum kendimi sislerin, pusların, sinsi öfkelerimin tenhasından... Salıveriyorum şarkıların ahengiyle coşan sevdamın içine...

Ateşe koşan kelebekler gibi koşuyorum sana... Herkes bilsin, herkes duysun, herkes görsün istiyorum... Yanışımı-yanışını... Şiir kokan ellerimi sürüyorum üzerine, acıların namesi temizlensin, kelimeler sevişsin istiyorum...

Derinlerde saklı tuttuğum sevinçlerimi getiriyorum sana... Mum ışığında bestelediğim öksüz türkülerimi, dostsuz kalmış kadınlığımı, yalnız solukladığım sigaramı, dilimi yakan küfürlerimi...Yanık mavi yorgun umutlarımı, kıvrandıran sancılarımı, nöbetçi gözlerimi, tüm suskunluklarıma yaktığım ağıtlarımı getiriyorum...

Hiç birşeyin tesellisi olmadığını, seninle yeniden doğduğumu bil istiyorum...Geceyi zindana çeviren hüznümün, demir parmaklıklara asılı küskün yüzümün, ayrılıklara alışmış bu yorgun gönlümün sahibi olmanı istiyorum...

İnandığım tüm değerleri, seninle yeniden çıkardım sandığımdan... Kaç yaşına geldiklerini bilemesem de üzerinde ki naftalin kokusu eleverir eskiliklerini...

İsyan perdemi indirdim, şimdi en ince zarından firar ediyor aşk....

28 ŞUBAT 2010