İsyan Etmişim Şiiri - Yorumlar

Mıknatısa demir olan mıknatısın çekim alanından kurtulamaz.
Bu şiirde isyanın zirvesini görmekteyiz.
Ancak bu isyan sevgiliyi inkar değildir.
Sadece sevgiliden bunalmışlığının bir yansımasıdır.
Zira yaşanılan tecelliler yaşayana kefen giydirmiş, yaşarken öldürmüştür.
Bu yüzden mıknatısın çekim alanından kurtulmak için isyanının ayak sesiyle saman olmuştur.
Söz konusu bu isyan sadece aşığın maşuğa isyanından doğan duru bir cilvedir.
Zira saman olduğunda mıknatıs onu çekemeyecektir. Maşuğunun yada girdabının yada mıknatısının etki alanından uzaklaşmış olacaktır.
Aşk, yaşayanı hem öldürür hem de diriltir.
Öldürürken cilveden isyanlara, diriltirken yeniden aşklara gebedir.

Tasavvuf öğretisinin, aşkın sultanını rahmetle anıyorum. Ruhu şad olsun.

Tasavvuf deryasına dalmış bir Hak âşığıdır. İlmi, teşbihleri, sözleri ve nasihatleri bu deryadan saçılan hikmet damlalarıdır. O, bir tarikat kurucusu değildir. Yeni usûller ve ibadet şekilleri ihdâs etmemiştir. Ney, dümbelek, tambur gibi çeşitli çalgı âletleri çalınarak yapılan törenler ve âyinler, Hazret-i Mevlana’nın vefatından 3-4 asır sonra meydana çıkmıştır. Halbuki o, ney ve dümbelek çalmadı. Dönmedi, raks etmedi. Bunları sonra gelenler uydurdu. 47 binden ziyade beytiyle dünyaya nûr saçan Mesnevî’sine, her ülkede, birçok dillerde şerhler yapılmıştır. En kıymetlisi Mevlana Câmi’nin kitabı olup, bunun da şerhleri vardır. Türkçe şerhlerinden, Ankara vâlisi Âbidin Paşanın şerhi çok kıymetlidir. Âbidin Paşa bu şerhinde, ney’in, insan-ı kâmil olduğunu ispat etmektedir.

Mevlevîlik, cahillerin eline düştüğünden, bunlar ney’i çalgı sanarak, ney, dümbelek gibi şeyler çalmaya, dönmeye başlamışlar. İbadete, İslam dininin yasak ettiği çirkin şeyler karıştırmışlardır. Hazret-i Mevlana, bırakın ney çalmayı, oynayıp dönmeyi, yüksek sesle zikir bile yapmadı. Nitekim Mesnevî’sinde diyor ki:
Pes zî cân kün, vasl-ı Canan-râ taleb
Bî leb-ü gâm mîgû nâm-ı rab.

Manası şudur:
O halde, Canana kavuşmayı, cân-u gönülden iste
Dudağını oynatmadan, Rabbinin ismini kalbinden söyle.

Bugün, bu tasavvuf üstadının türbesine sonradan konan çalgı âletlerini görenler, işin gerçeğini bilmeyenler, bu mübarek zatın çalgı çaldığını, bu aletlerin onun olduğunu zannetmektedirler. O hakikat güneşini yakından tanıyanlar, bunlara elbette itibar etmez. Zaten bu büyükler, şüpheli şeylerden kaçtıkları gibi, mubahları bile sınırlı ve ölçülü kullanmışlardır.

Hz.Mevlana bu şiiri Şems'i kaybetmesi üzerine yazmış. "Bir tek Allah'a isyan ettim, bu söze dayanamazsın. Çünkü suyun dışındasın. Şems'e benzediği için ben Şems'e isyan ettim."

Mevlana'nın eserlerini yorumlayacak makama eremedik henüz :)

nacizane bence; hz.Mevlanamız, hiçlik ile HEP'liğin en güzel köprüsüydü ve Vahdet-i vucut sarhoşluğundayken bu şiiri terennüm etti,çünkü enel HAK dedi mansur el hallaç, muhiddin ibni arabi hz.de kainatta her zerre ve kürrede görenin gösterenin yegane var olanın RABB olduğunu anlattı hep kitaplarında, yorumlarımız ise bizim eksik anlayışımızda, saygılarımla....

....demir olmaktan vazgeçip saman çöpü oldum, yani demir olsam mıknatıs beni bulurdu ama ben saman çöpüyüm...saman çöpü küçüktür... bir hiçim. hiç bulunur mu? demişti sayın Serdar Tuncer.

Hz.Mevlana acaba neyin üzerine bu şiiri yazmış bilen varsa lütfen söyleye bilirmi

banada anlatırmısınız Hz.mevlana neden veya neyin üzerine bu şiiri yazmıştır? Acaba Şems Hazretlerini kayıp ettiği için mi ? Bilmiyorum

Ben bir demirim,
mıknatıstan kaçıyorum.
Bir saman çöpüyüm ben,
mıknatıslara yan çizmişim.

isyan ile sevgi ancak bu kadar güzel anlatılabilir ötesi yok...