İsyan Etmedim Şiiri - Bekir Alkan

İSYAN ETMEDİM…..
Kerpiç evde, kağıt dolu yastıkta uyudum,
Ne isyan ettim kadere, ne baş kaldırdım aileme,
Yıllarca gecekondu mahallesinde oturdum,
Mahalle mektebinde okudum, naylon ile top oynadım,
Telden çember yuvarladım, misket oynadım çamurlarda,
Ne isyan ettim kadere, ne başkaldırdımbüyüklerime.
Zeytin varken peynir koymazdı annemkahvaltıma,
Öğle çoğunlukla makarna, akşam ise vita yağlı patatesli dolma,
Ballı tereyağı, tavuklu pilav, etli kuru misafirle yenirdi bizde.
Rüyasını görürdüm eti ramazanda, gerçeğini kurbanda .
Meyvemiz boldu mutlu olurduk, çürük kurtlu yerlerini ayırınca,
Mutlu olurdum, tipi tip sakız-mevlit şekeriyle babam eve gelince.
Ne burun kıvırdım anneme-babama, hayattan bihaber ablama,
Fazla bağırırsam komşu amcam teyzem bile kulağımı çekerdi.
Utanırdım komşu kızına bakmaktan, yüzüm renkten renge girerdi,
Göz göze gelmeyip, gülmese de aradığım yine sevgi dolu gözlerdi.
Ne dert yandım- isyan ettim babama, daima eğikti sürekli başım.
Dost edindim, arkadaş edindim, komşu edindim, akraba edindim,
Kötülük edene, hakkımı yiyene, arkamdan konuşana, taş atana,
Gül verene, sır verene, aş verene, iş verene, sevip-sevmeyene,
Ne kırıldım, ne gücendim, ne bilendim, ne meylettim isyana…
Biz böyle gördük böyle öğrendik , anamızdan, atamızdan….
….10.01.2018 Bekir ALKAN