İsyan Etmeden Şiiri - Ethem Turan

Dar sokaklardan geçerim uykusuz gecelerde
Sokak biter düşünceler bitmez bende
Bir yudum nefes, sokak lambasının fersiz ışığı
Varacağım yer olmadan yürürüm yinede

Derede akan su gibi, bir şekilde akıyor zaman
Ağaçtan istemeye istemeye düşmüşyaprak gibi
Suyun gittiği yere doğru gidiyor insan
Çabalamak boş, isyan faydasız, çaresizce kabulleniyorsun

Akıllı insanların dünyası söylemleriydi büyüklerin dilinde
Akıldan kasıtın doğru davranmak olduğunu düşünürdüm hep
Doğru,dürüst ve güvenilir olmak
Hiç biri yerine ve ortamına göre dememişti bize

Dürüst olmak için verilen mücadelede sırt vurulan onca fırsat,
Güven kırılmasın diye yapmak isteyip vazgeçilen yaşantılar
Geçen ömürde insanların sevgisi için yapılan mücadeleler
Yazılmış satıra çekilen asetatlı kalem gibi bir çizgide silebiliyor oysa

Yaşadığın ortama göre yapılabileceklerin en iyisini yapmak
Yada sessiz durup açıkları yakalayıp bunlardan yararlanma
Yada,en kötüsü olup kötülüğün kaçırıcılığından boşalan alanda cirit atma
Bunlar hiç söylenmemişti zamanında

Yalanın doğruyla olan savaşının
Gündüzle gecenin birbirine bağlılığı gibi olduğundan dem vurulmamıştı hiç
Güvenle ihanetin bu kadar yakın ve bu kadar iç içe olduğu söylenmemişti
Sevgiyle vefasızlığın kankalıklarından habersiz büyümüşük

Şimdi dar sokaklarda konuşan düşünceler içinde sessizce yürürüm
Hala başım dik her zamanki gibi alnım açık
Düştüğüm suyun yönünü ayarlayanın insafında
İsyan etmeden,sonu bilmeden koyuverdim kendimi giderim