Hayat zehir oluyor.
İnsanlar anlaşılmıyor.
İçerimde kan ağlıyor.
Sevdiğime isyan edince.
Gözlerim hiç görmüyor.
Dilimde söylemiyor.
Ellerimde tutmuyor.
Sevgilime isyan edince.
Benliğimde kayboluyor.
Kendimden hiç haberim olmuyor.
Hiçbir şey düşünülemiyor.
Tanrı’ya isyan edince.
Neşe, sevinç mazide kalıyor.
O mutlu günler, veda ediyor.
Yaralı yüreğimde dayanmıyor.
Ayrıldığıma isyan edince.
Dünya'm viran oldu, yıkılıyor.
Başıma binbir bela geliyor.
Gözüme de hiçbir şey görünmüyor.
Yaşadığıma isyan edince.
Ankara
Cahit PehlivanKayıt Tarihi : 15.1.2006 02:51:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Cahit Pehlivan](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/01/15/isyan-edince.jpg)
O mutlu günler, veda ediyor.
Yaralı yüreğimde dayanmıyor.
Ayrıldığıma isyan edince.
Sevgili dostum, yüreğinizdeki duyguları tebrik ediyorum. Ama bu güzel dizeleri bir de hece ile deneseniz daha güzel olacak, kafiyeler daha bir anlam kazanacak.
En derin saygılarımla.
TÜM YORUMLAR (2)