İsyan eder sensiz zaman

düşünce yüreğe en derin sevgili
ansızın çekilir sular, figan düşer denizlere
soğuk bir gecenin ardından
isyan eder sensiz zamana, vahalardan savrulan yağmur
hıçkırır tenhada rüzgar, gölgeme saklanmış dal kırılır
kırılır;
boynunu bükmüşken kavun içi papatya
gülümser kır çiçekleri ve gülümser kelebekler
kucaklar güneşi kucaklar vaktinden önce
bir yıldız küser kayarken geçmişe;
içini çekerken şair, şaşırır bütün rüzgarlar
sokulur pınarlarımda kök salmış sevinçler
ve coşar bülbüller,
turnalar uçar saçlarını öperken seher yeli
ah gülüm güzel gözlüm
eski radyomda yaşlanmış şarkılar;
sevince mahkum olur yüreğim
alışamam ben yokluğuna, yokluğun ölüm olur
dumanı tüterken aşka yol alış
içimdeki bütün vagonlar sensiz zamanda devrilir
ve devrilir içimde kurulu düzenin hükmü
bir kar yağar istasyona, beyaz ve temiz
üşürüm sokulsa da güneş sensiz zamanda yalnız
sevgilim;
senli zamanlarımın renkleri yanı başım da
ve yanı başımda hayalin