İsyan Dolu Sükut Şiiri - Bilal Aydın

Gözyaşım düşse aldırma, bir hasrettir ki sel derler
Bekleyen olursan, bırakıp uzaklardan el derler

Kaç ömür ziyan edildi burçların bileklerinde ?
Sussam da hakikat susmaz ki vicdan içre hal derler

Ayağına kül köle ol, ama hain insan yok mu
Bırakılsan tek başına ardından müptezel derler

Ruhumun hanesi ruhun, kov ruhunu bu güruhun
Sillesini vurur hayat düşmanlar çok güzel derler

Saçına sığınsam kaçıp dünya denen müptezelden
Ömrün ki varına ebed, yoğuna da ezel derler

Varı olmayan başlangıç, sonu olmayan bir sonsuz
Ayrılık ki gökte sancak, vuslatta kan kızıl derler

Dilberin dudaklarında, ebedice kalmak için
Şarap olursun kadehe yüreğine ezil derler

Gel artık ölüm meleği, al sırtımda ki yeleği
Günler soluk, acı kalır, geçmeyene de yıl derler

Yeri delemediysen, göğe eremediysen bil ki
Gönülde alçalan yücelik ki adına züll derler

Hiçbir kazanç yok elimde o bakışlarından başka
Tebessüm etsem melekler yüreğime üzül derler

Geçmişin kilitlerini urgan misal boyna vurup
Yalnızlığa mahkum edip geçmişini de sil derler

Anlatamaz hiçbir şeyi, tutsak sevda mahpusunda
Bir kelam çıkaramazda, o dağlanacak dil derler

Ne bir ümit sözlerinde ne bir yaş var gözlerinde
Elveda çekip gider de, kara mezarda kal derler

Kaf dağının ardında, gör ki ağlamaklı yüzle
İçimden yaşlar akarken yüzde nifakla gül derler

Çağlar içimde hüzünle, feryadı basıp yüzünle
Ummanlardan ayrı kalmış bir nehirdir ki Nil derler

Neyin nesi bu sessizlik, ne gönlümde nefessizlik?
Soluk soluğa kalırsam, sızı çektirip öl derler

Bil ki hikmet her şeyi değil gerçeği bilmektir
Aklımı ifsad edip artık bu hikmeti bil derler

Cehennemin zemherisi, soğuktan kanı donduran
Yaraların müptelası, olmayan yere sol derler

Hafız dünyanın garibi, seç mamur ile harabı
Masiyet içinde Rabb'ı göremeyen kul derler .