Şimdi Cibril nefesli bir rüzgarla gözlerim perdeli,
göğüs kafesimi içeriden kuşlar,
dışarıdan filler darp ediyor!
Öyle ki, Behzat amirin sorgu odasında, yüzüme vuran ışığı elimle itmeye kalkmış da, hayaletin tokadıyla önümdeki kasten adam öldürmek suçunu, sorgusuz imzalamış gibi bir his.
Kaybedenler klubünde, zibilyon kadını esiri ettikten sonra tek bir kadına esir olmuşum gibi, atlas yorganlı göğe asacağım sizden arta kalan leşimi.
Tasalanmayın ağalar; tabut dört omuzluk ama, yek taşırım cesedimi!
Onur Ömür ÇağlarKayıt Tarihi : 26.6.2017 05:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Hikayeler fazla gereksiz değil mi ?

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!