{İ}liklerime kadar doldu yalnızlık
{S}eviyordum üstüme çöktü karanlık
{Y}oksun nedir aramızdaki kırgınlık
{A}rtık faydası yok boşa bu pişmanlık
{N}adir görünür bir sevgide aydınlık
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta