Sonsuzluk denizinde
Bir kum tanesi,
Son tanımım bu kendime.
İçimdeki “Ben” e öykündüm,
Yaşamsal sürecimde
Ne büyük yanılgı!
Olmaz olası bir “Ben” olma kaygısı,
Hiç durmadan yankılanan beynimde...
Mümkün mü,
Başkaları tarafından kurgulanan
Bir yaşama rağmen
Kendin olabilmek
Bu Tanrının cezası gezegende...
Kayıt Tarihi : 21.11.2004 05:18:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Erdem Nur Cengiz](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/11/21/isyan-71.jpg)
Deniz aşırı kalabalık
Denizaşırı gelen
Yolcularından dolayı
Islak, ılık ve kafiyesiz
Bir geceye giriliyor.
Haziranda
Bahardan boşalmış
Döller gibi yaz
Sıcak yavşaklığını
Öneriyor bize sadece
Gevşe ve rahatla
Gevşe ve rahatla
Gevşe
Sıkılmış yumruklar
Can sıkıyor her zaman
Bizse ölebilirdik belki
Cendereden
Esirgeyen koruyan
Direnmenin adıyla
Başlamasak
Her soğan ekmeğe
Kendi kendimize
Sıkabildiğimiz tek şeyimiz
Canımızdan başka
Göndere bayrak gibi
Asılı yumruklarımız
Hasılı yumruklarımız! ..
muhalifx.........
Selam ve Sevgiyle
Belgin Ünsal
Kutlarım...
TÜM YORUMLAR (4)