Istrancalar'dan Esen Rüzgar

Istrancalar’dan Esen Rüzgâr

Istrancalar’dan esen rüzgâr
Savururken
Beyaz bayraklar gibi
Dalgalanan ruhumu,
Istrancalar’dan esen rüzgâr
Al sancaklar gibi
Şahlandırırken ruhumu,
Işıl ışıl bakışlarıyla baharlar
Ve yazlar,
Solgun bakışlarıyla
Sonbaharlar
Ve kışlar
Hep bu yollardan
Geçip,
Bu dağlara kök salmışlar.

Sonbahar akşamlarında
Yiterken Karaçamlar,
İlkbahar sabahlarında
Sarıçamlar,
Hep yeniden
Boy atmışlar.

Kızıla boyanmış
Kayalıklar
Ve yamaçlar
Geçmişi yüklenip,
Acılarıyla
Yasa dalmışlar.
Ama
Her İlkbaharda
Kançiçekleri
Yeniden boy atmışlar.
Ama
Her yaz
Beyaz zambaklar
Özlemleriyle
Kavrulup
Tutuşmuşlar.

Kayalıklar, Irmaklar
Ve bulutlar, hep
Bir rüzgârla
Ruhumuza
Kazınmışlar.
Karlar ve dolular
Herkese örnek
Olmuşlar.
Istrancalar’dan esen rüzgâr,
Savururken
Beyaz bayraklar gibi
Dalgalanan ruhumu.
Istrancalar’dan esen rüzgâr,
Al sancaklar gibi
Şahlandırırken ruhumu,
Tüm bağlar
Ve bağbanlar,
Ormanların örtüsü altında,
Artık
Uykuya dalmış,
Tüm rüzgârlar,
Anıların ardından,
Trakya’nın ninnisi
Olmuşlar.