İnsan
Boğulurken hayatta,
Maddeyi ruh gibi,
Ruhunda süzmek,
Görmek,duymak istiyor.
Semanın boşluğuna uzanmak,
Her bir kürreyi, uzanıp tutmak,
Kâinatın sırrını çözmek,
Rahatlamak istiyor.
Yine de,
Dünya gibisi, olmamalı:
Yıldızlar,mehtap,
Güneşin doğması,
Pırıl pırıl bir sabah,
Şırıl şırıl sular
Kuşlar çiçekler böcekler
Yağmur, kokan toprak,
İnsan her eyi istiyor
Çileler, sevinçler,
ihanetler,döneklikler,
zulüm, kahpelikler olsa da...
İnsan gülmek istiyor
Ve şeye rağmen,
Pürüzsüz bir nefes,
Ciğerler de bayram.
İşte bu kadar,insanoğlu
Budur hayatın, başı sonu,
Kim ki bilmek istiyor......
Ankara /1988
Hüseyin CelepKayıt Tarihi : 2.4.2006 03:57:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hüseyin Celep](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/04/02/istiyor-11.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)