İştiyâk-2 Şiiri - Fesih Aktaş

İştiyâk-2

ey şebnemiyle hüznümü süsleyen
narin çiçeğim,
ey pervanesi pınar başlarının
nazlı kelebeğim,
bir çağlayan misali
üzerime döküleceği günün özlemindeyim şimdi
hür saçlarının

gaipten bir ses mi çağırdı
esrarlı bir iksir mi damladı rüyalarıma bilemedim.
hangi hâle evrildiyse aşk
bütün dolaşımımı fethettin.
kalbimi köşe bucak ısıtan
gözlerinin şuasında eridim
sen oldu zihnim,
aşk aşk işlendin
sen oldu bütünüm
ruhumda gezinen bakışlarının nazıyla yaralandım.

her geçtiğinde karşısına aynaların
cemaline bulaşan hüznüme kapama gözlerini
kaçırma nazarını yoluna ram olmuş kederimden

bir sümbülün boynunu okşar gibi
ince belinde huzura kavuştuğunda ellerim,
kulağına sevda makamında şiirler fısıldayarak
can can döküleceğim
gözlerinin buğusunda filizlenen kirpiklerini
buselerimle ısıtıp dirilteceğim

şimdi sana dair sözlerime can verip
sonra çalıp kırbacı;
bütün dağları
en sarp engelleri yırtıp geçerek
nevbaharın gelişini muştulayan gül kokulu yanaklarına,
mahzeninde şarabın dinginliğiyle
kimbilir kaç girdaba anaç o tezat gözlerine,
vaslın hülyasından ırak umursuz yüreğine
bir haber uçurmak niyetiyle
salacağım yollara.
ve sen aynı arzuyla karışırken bana
o ceylan gözlerine devinen mayhoşluğu
divaneliğin hatırası sayarak gönder.
ben de ömrümü sana...

bir ömürlük sevgi,
bir görümlük fer,
o mukaddes selama iliştirip mâbedime gönder
hani bir zamanlar
bir kemanın perdelerini okşuyorcasına üzerimde gezinen
o sihirli parmakların yokluğu
gayrı
ölümden beter

bil ki,
cennet bahçelerine has hışırtı sayarım
düşlerime düşen ayak seslerini

sen
O cömert gözyaşlarınla sevişen ırmağın
kıyılarını süslemiş çiçeklerin
kız kardeşi,
ben
lisanını bilmediğim bir ülkeye sürülmüş
susuz bir çeşme gibiyim

sen yanağına bir buse kondurup
yine bir sevda güvercini uçur.
o, muhakkak
aşk ile kanatlanıp
meftununu bulur

Fesih Aktaş
(26.07.2020, Afyonkarahisar)