İstisna Şiiri - Miray Seyyar

acılarım deli gözleriyle gecenin koynunda bana bakıyor
siyah beyaz bir filmmişçesine izliyorum hayatımı
yüzükoyun yatıyorum tavanın pütürlerini inceliyorum
en dinlememem gereken insanı dinliyorum
yani kendimi
sonra biraz şiir dinliyorum yumuşak sesli şairlerden
yetmiyor okuyorum
sen kelimelerden yaratıldın biliyorsun
bu yüzden kelimelerde seni arıyorum
nedense bir anda kelimeler bir anlama gelmiyor
yeni bir dil icat edip
seni baştan yaratıyorum
her kadın gibi ben de bir faşiste tapıyorum
şu odanın köşesine kendimi bir çöp torbası gibi atıp
tekmelemek istiyorum
duvardan duvara vurup
dudaklarımı patlatmayı
kelimelere dönüyorum
gözlerimi kelimelerden ayırdığım an ise
mayıs ayı yıkılıyor
biz ise ağır bir hüküm giyiyoruz
kendi idam sehpamıza kendimiz vuruyoruz
sıra bana geliyor
ki şimdi benim
yüksek doz ilaçlarla dünyanın en hasta insanı olarak
biraz konuşmaya hakkım doğuyor hastalık hakkında
sana hasta diyorum
çok hastasınız beyefendi
maalesef sizi kaybediyoruz
ama merak etmeyin
yanınıza genç bir kız veriyorum
sizinle ölecek
kaybetmemek için kaçtığınızı bilecek
sizi affediyorum
çünkü ben seni sevdimse bir bildiğim vardır
şimdi ben sonra
yalnızlıktan kurtuluyorum
sonra yalnız kalıyorum
kendi gölgemin üstüne basa basa bir şehri terk ediyorum
yani ankara'yı çiğniyorum bir ıslığı çiğner gibi
ellerimi bu sefer kendim kırıyorum
sana yazmak istemiyorum
kelimelerim benim
kelimelerim de seni seviyorlar belli ki
tutamıyorum onları
yazıyorum
sonra bir pişmanlıktır ki alıyor bizi götürüyor
hüzünlü bir melodiye
bu melodide ben senin suratına bakıyorum
sen ise benimkine
biz bunu biliyoruz ama bilmiyoruz
ki ben ne yazdığımı dahi bilmiyorum
sarhoşken belki de
ilk defa sarhoşken yazıyorum
sen benim yanımdasın
ikimiz de neden daha yalnızız
ben sana dokunurken neden
neden
daha uzaksın benden diyorum
özgürleştiriyorum seni
ama sakın sanma ki bırakıyorum seni
vazgeçiyorum senden
sen ki özgür bir ömre bedelsin
sen ki benden daha ötesin benim sevgilim
nasıl vazgeçerim senden
sen benim çocuğumsun
en yağmurlu günlerde doğurduğum
nasıl vazgeçerim senden
sen küfür gibi bir çaresizlik içinde
bir buğday gibi başını eğmiş kavrulurken
ben biliyorum
iki büyük din gibi birbirimizi yaşayacağımızı
özüm benim kendim
sakın kaybetme umudunu
iyileştireceğim seni severek seni
sonra da sen beni
sen ki fırtınalı bir denizde kıyısın
her geçen gün beni biraz daha kurtarıyorsun
ben jiletle her gün pazarlık ediyorsam
ki etmişimdir
senin sayendedir
çünkü hala münakaşa halindeyim
benim kahramanım
sen sakın bırakma beni
ben dedim ya
ben seni sevdimse bir bildiğim vardır
ömrümü iste
bir tane daha yaratıp kendimden iki ömür veririm sana
kaldı ki beklemek seni
ben pek tabii beklerim seni
uzak ülkelerden
yani kendinden bana gelişini
diyorsun sevgi yetmiyor
hayır yetiyor küçüğüm benim
iyileştireceğim seni
biz birleşeceğiz
dünyayı fethedeceğiz
aşk nedir
tutku nedir
ya acı
herkese biz öğreteceğiz
kelimelere yeni anlamlar verip
kendimize sadece ikimizin olduğu bir dünya yaratacağız
canımızı acıtmayacağız
biz canım benim
biz
hasta olarak iyileşeceğiz
aklımızı usul usul kaybederek
birbirimizi bulacağız
ki biz
kaç dağ devirdik
kaç tarih
sen yanımda kaldıkça ve bu perişan kalbimde
ben kendimi yok edip her seferinde sana geleceğim
benim sevgilim
korkma bir gün beni kaybedersin diye
bir gün beni kaybedersen
emin ol bu sefer de ben seni bulacağım