İSTİRİDYE KABUKLARI
Uğuldayan bir hayatın ellerinde,
Ufalanan erguvanlar ağlıyordu.
İstanbul' un eski konakları gibi
Göğün karşısında şehrin çaresizliğiyle,
Rübaimde unuttuğum kalemim,
Uzunca soluğumdu.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta