İstiridye Şiiri - Özgür Kapar

Okuyan olmadığını bilsem de yazardım eskiden.
Artık pek yazmıyorum da…
Farklı kelimelerle aynı şeyleri yazıp durduğumu farkettim, peynire ulaşmak isterken labirentin içinde kaybolmuş bir fare gibi.
O yüzden yazmıyorum artık, yazsam da siliyorum.

Konuşmanın kolay, susmanın zor olduğu bu çağda susanların tarafındayım ben.
Okyanusun derinliklerinde kumlara gömülmüş bir istiridyeyim artık.
Etrafımdan binlerce balık sürüleri geçip gitse de umurumda değil.
Bir kaya gibi olduğum yerde duruyorum, kımıltısız.
İçimde en değerli hazinem, hatıralarım.
Kabuğumun içinde ışıl ışıl parlıyorlar.
Ondan ötesi sert ve donuk bir kabuk, başka bir şey değil.
Yaşamak değil benimkisi, yeryüzündeki insanların çoğu gibi sadece “hayatta kalma çabası.”
En çok üzüldüğüm, birgün kabuğum da parçalanıp yok olduğunda,
içimde ışıl ışıl parlayan istiridye de bir yosun parçası gibi sonsuz okyanusun sularına savrulup kaybolacak, biliyorum.

Bildiğim başka bir şey daha varki;
her ne kadar okyanus sonsuz büyüklükte olsa da yalnız olmadığımı biliyorum.
Sürekli civarımda yüzen güzel mi güzel bir deniz kızı var mesela.
Son zamanlarda beni avutmaya çalışıyor sürekli, o da olmasa ne yapardım bilmiyorum.
Sonra, engin denizlerin birbirinden uzak köşelerinde, birbirinden habersiz yaşayan bir sürü başka istiridye var.
Varlığını bildiğim ama tanışmadığım, belki de hiçbir zaman tanışamayacağım istiridyeler…
Keşke, dev bir dalga gelse de karıştırsa denizleri.
Kabuklarının içine saklanmış dünyanın tüm iyi insanları bir araya gelebilse.
Halden anlayan, ince düşünen, kalp kırmamak için çok düşünüp az konuşan, cevap vermek için değil anlamak için dinleyen,
Uyuyan birini uyandırmamak için parmaklarının ucuna basarak yürüyen,
Yatağa aç giren çocukları, yoksulluğu, sömürü düzenini, adaletsizliği, eriyen buzulları, yuvasından düşmüş bir yavru kuşu kendine dert edinen,
Makam, para, güç ve iktidar peşinde değil de; ahlak ve vicdanın izinde yürüyen,
Dünyanın tüm yüreği aydınlık insanları…
Kötülük hızla örgütlenip organize olurken, kötülük suya damlatılmış bir mürekkep gibi hızla yayılırken, iyilikler neden bu kadar uzak birbirinden?

04.08.2021
Bursa