İstiridye Şiiri - Uygar Yeni

Duydum ki;
Ateşi söndürdüğümüz,
Suyu çürüttüğümüz,
O bedbaht son durağa sen de uğramışsın…

Ben yoktum,
Sen yoktun,
Düşlerim yoktu,
Her şey oradaydı, yerli yerindeydi;
Eskimişti,
Değil mi?

Eskimişti her şey;
Biraz sen,
Biraz ben,
Ve geriye kalanlar…

Ama gün gibi ortadaydı!
Olan bitenler oradaydı;
Gidişler, hüzünler
Ve gün görmemiş gülüşler kalmıştı geriye…

Aslında ne sen ne de ben gidebilmişiz oradan;
Acemi kaçışlar,
Hüzün dolu gülüşler gibi bırakmışız her şeyi
Götürememişiz, silememişiz de üstelik…

Biz yoktuk,
Düşlerimiz yoktu,
Ama her şey oradaydı ve eskimişti…

Kim bilir?
Belki;
Birer inci gibi,
İstiridye içinde,
Geçmişi gizlemişiz…

Belki de
Kendimizi oraya kilitlemişiz;
İstiridye içinde inci gibi,
Ne gide ne de kalabilmişiz…