Istırap 5 Şiiri - Mustafa Köklü

Zaman bütün ayrılıkları
Bakmaya ramak kalacak kadar saklıyordu
Ne ile nerede, ne zaman karşı karşıya gelindiği,
Zaman tarafından önemsenmiyordu

Bütün yalanları inkâr ediyor gözler
Din gibi tartışılmaz ve doğru hepsi

Güneşin sabah sabah tepemde doğmasından endişeliydim
Yerimi herkes için belli ediyordu
Çarşılar kadar kalabalıktı seyir defterimiz
Tanıştığım kimseler hep kim olduğumu merak ediyordular
İçimden adam olamadığım…
Kanser kanser sivriliyordu

Senden sonra sokak sokak intihar şiirleri yazdım
Yer çekimi ile gök arası kadar bir şeydin

Sabır taşlarında, dudaklarınla biliyordum çakımı
Beyazın üzerinde kurşun renkler bırakıyordu

Sivildim bildiğin, yaşamımın ilgilenmediğin kısmı
Adını kestiremediğim kadar tenha garlar
Yan bakanlar, yan kesenler, yan çizenler
Düpedüz bir şair cinayeti görmek istiyordular
Artık kurtulmuşlar, sarı sayfalı defterlerden
Bütün ahlak dışılıkları ile gözlerimin nezaretinden,
Yaşamak arayışını tırmalayan ellerimden; nasırlı;
Kıymetli uyku vaktini kaçırıyordular

Issız ormanları, bulut üstü dağları, sayılı koyunları…
Bu tür tutuksuz zamanlarda yargılayamıyordum

Her aklıma geldiğinde, süresiz gözaltına alınıyordum

Bir tek, eşkıyalığa gözüm kesmiyordu!