Istırap 4 Şiiri - Mustafa Köklü

Bana ait olan her garabetin damarında
Hava kabarcığı kadardım
Dönüp dolaşıp dört odaya geldiğim vakit
Sektireceğimi, sendeleteceğimi, kriz geçirteceğimi;
Biliyordum

Sigarayı üç pakete çıkardım, ciğerlerimi sana bağışlıyorum

Senden sonra âşık olamadım ama;
Engelleyemedim olanları!
Çeşit çeşit il ilçelere girip çıktım
Zevk derseniz bunun adı;
Ellerim, hâlâ başka bir manzara çiziyor
Kin derseniz bunun adı;
Küçümsemeye çalışıyorum, sakilikle
Kim? Derseniz bunun adı;
Vahşi bir canavarmış gibi ondan korkuyorum, korkuyorum

Zeytin dallarının yemyeşil, kirazın kör buğu verdiği,
Alaca bir bereket sarı kamışlardan havalanan;
Kaldı ki yumurtlamıyor baharları bir çift kanat
Ürkütmüşüm her şeyi, ama her şeyi

Kimliğimi, kum ve çakıl ve çöplü bir sahilde yakmıştım

Hâyâl ettiğim özgürlük için verilmiş en radikal karardı

Yoksa kanımla bir şeyler yazar bedenimle noktayı düşerdim

Kullanma kılavuzuna inanmadığım bir akıl bozuyordum
Zaten garantisi yok!

Belki senin yaptıkların,
Belki benim bir baltada sapsızlığım;
Altın harfli heveslerin için öylece ortada bırakışın,
Parça pincik ettiğim takvimlerin en kanamalı yırtılışlarıydı

Şimdi,
Son kez daha seni her yerimden terk etmeye hazırlanıyorum
Alıştırıp alıştırıp böylesi zafer görülmemiştir!

İnsan tatmadığı şeyin nesini özlesin?

Özlemeden yaşayabilmek,
Deneyebilmek için özlediğim

Gölgemi yirmi dört ay bir su birikintisinde boğdum